Znana piosenka .....

... Agnieszki Osieckiej, spiewana przez wielu i w roznych okolicznosciach,
a ja mam wlasna jej wersje....

Swiat nie jest taki zly,
swiat nie jest wcale mdly
kiedy kwitna kochane magnolie.....

...... a ze magnolie w moim pieknym miescie ze wzgledu na roznorodnosc gatunkow i odmian, kwitna dosc dlugo, od kwietnia do polowy lipca, ciesze sie wiec otaczajacym mnie pieknym swiatem stosunkowo dlugo!!!

Kiedy mieszkalam w Czestochowie brakowalo mi zawsze szczecinskich magnolii. Byc moze brakowalo mi czegos innego i czegos wiecej, ale magnolie byly takie realne i zarazem "dziwnie neutralne" i ich brak zawsze mozna bylo wkazac "jednym palcem" bez zaglebiania sie w strefe emocjonalno-uczuciowa.
Magnolie staly sie dla mnie symolem: symbolem piekna i radosci, symbolem szczesliwego dziecinstwa. Symbolem czegos, czego nie da sie wyrazic slowami, czegos co poprostu jest w moim sercu i duszy.

Byc moze to wlasnie magnolie pomogly mi w asymilacji i przetrwaniu "pierwszego roku" w nowym kraju. Kiedy po przyjezdzie do Karlstadu w sierpniu (dawno, dawno temu) odkrylam krzaki i drzewa magnoliowe, co prawda juz przekwitniete, ale jednak, zaczelam myslec o pszyszlosci, o wiosnie, o nowym czasie....
o magnoliach.
Sadzilam je wielokrotnie w moim ogrodzie, ale niestety warunki glebowe im nie odpowiadaja i po roku, dwoch obumieraly.
Rekompensowalam te straty obdarowujac znajomych i krewnych krzakami-sadzonkami. Z duma stwierdzam, ze u niektorych rosna i kwitna wprost cudownie. Odwiedzajac bliskich ..... odwiedzam rowniez "moje magnolie".

Najczesciej jednak odwiedzam nasz miejski park, bo tam moge isc kiedy tylko dusza tego zapragnie i czuje sie jak w moim wlasnym ogrodzie..............